پلی الکترولیت
پلی الکترولیت (Polyelectrolyte) یا پلی آکریل آمید یکی از منعقدکننده های بسیار قوی می باشد که در صنایع مختلف از قبیل تصفیه آب و فاضلاب مورد استفاده قرار میگیرد. این مواد پلیمری ترکیباتی خطی از مونومرها می باشند که بر اساس بار الکتریکی آنها تقسیم بندی می گردند. نقش این مواد در لخته سازی و انعقاد ذرات کلوئیدی و معلق در پساب ها، جذب ذرات با بارهای یونی مثبت و منفی و خنثی و اتصال آنها به یکدیگر می باشد.
انواع پلی الکترولیت
یکی از بزرگترین چالش ها در فرآیند تصفیه آب و فاضلاب، عدم ته نشین شدن ذرات با بار منفی و مثبت معلق می باشد. به همین دلیل از برخی مواد منعقد کننده یا لخته ساز در فرآیند زلال سازی آب و تصفیه فاضلاب استفاده میشود. پلی الکترولیت (Polyelectrolyte) یکی از پلیمرهای بسیار کاربردی با زنجیره طولانی و قدرت واکنش پذیری بالا می باشد که قادر است ذرات باردار معلق را خنثی نموده و منجر به اتصال آنها به یکدیگر و تشکیل لایه های بزرگ از مواد لخته شده گردد. این مواد منعقد کننده به صورت پودر و محلول و ژل در دسترس بوده و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار میگیرند و به شدت به آب علاقه مند بوده و قادر به تولید محلول های آبی با غلظت زیاد هستند. با توجه به بار یونی این ذرات لازم است از انواع مختلف پلی الکترولیت استفاده شود. در حالت کلی بر اساس دنباله کاتیونی یا آنیونی متصل به ساختار پلی آکریل آمید، می توان انواع پلی الکترولیت را به سه گروه تقسیم بندی نمود که عبارتند از:
- پلی الکترولیت کاتیونی (cationic)
- پلی الکترولیت آنیونی (anionic)
- پلی الکترولیت خنثی یا نانیونی (non-ionic)
نوع کاتیونی پلی آکریل آمید (PAM) قادر است ذراتی مانند شن و ماسه که دارای بار منفی هستند را به خود جذب کند و در مقابل، پلی آکریل آمید آنیونی قادر به جذب ذرات ارگانیک که دارای بار مثبت هستند می باشد. از مهم ترین ویژگی های هر یک از این سه گروه می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- قدرت بالا در واکنش پذیری با ذرات باردار و بدون بار معلق
- وزن مولکولی بالا
- افزایش سرعت ته نشینی مواد معلق